۱- جهانی شدن به عنوان یک فرایند فراگیر و گسترده مرزهای ملی کشورها را در نوردیده و با رسوخ پذیر کردن حاکمیت دولتها زمینه را برای تحولات عمده در سطوح اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی فراهم آورده است.این فرایند در حال متحول ساختن ساختارهای عینی و معنایی داخلی و بین المللی می باشد بطوریکه می طلبد جهت تاثیر گذاری بر آن مشارکت فعالانه ای را از سوی کشورها شاهد باشیم. یکی از چالش برانگیزین جنبه-های جهانی شدن جنبه های فرهنگی جوامع است. امروزه نزدیک شدن فرهنگ ملت ها محصول پیشرفت های عظیم در فناوری ارتباطات و تبادل اطلاعات و نفوذ و گسترش شبکه های رایانه ای و ماهواره ای است که خود یکی از جنبه های مثبت پدیده جهانی شدن به حساب می آید. با عنایت به اینکه فرهنگ مبنا و بستر مهمی برای تفاهم و همکاری میان ملت هاست و همواره زمینه ساز پیدایش و توسعه تمدن های انسانی بوده است، لذا ضرورت افزایش مبادلات و تعاملات فرهنگی میان کشورها نیز از اهمیت والایی برخوردار است.

۲- بالاخره تنوع فرهنگی خوب است یا عاملی مزاحم است؟ آیا باید به تنوع فرهنگی در کشور احترام گذاشت یا اینکه توجه به آن مانع وحدت ملی است؟ آیا تنوع فرهنگی و وحدت ملی با هم تناقض دارند؟ در نظام آموزش و پرورش و برنامه های درسی تا چه اندازه به این تفاوت ها ارج نهاده می شود؟ آیا با درج چندین عکس در کتاب های درسی دین خود را به قومیت ها ادا کرده ایم؟ راستی در مدارس سعه صدر فرهنگی را چگونه می آموزیم؟ آیا باید یک فرهنگ واحد را در کل کشور توسعه دهیم یا اینکه فرهنگ های بومی می توانند در کنار هم به زیست خود ادامه دهند؟ اینها سوالاتی است که نمی توان راحت از کنار آنها گذشت.