رشته برنامه ریزی درسی که در سال ۱۹۱۸ با تلاش های فرانکلین بابیت موجودیت یافت و در ادامه با کارهای افرادی چون تایلر، هیلدا تابا، سیلور و الکساندر، شواب، بوشامب،آیزنر، پاینار و دیگران نشو و نما یافت، به اعتقاد برخی از صاحب  نظران این رشته با بحران " چیستی" روبروست و البته این موضوع در اغلب رشته های بین رشته ای صراحتا به چشم می خورد. از این رو برای شناساندن یا تعیین قلمرو  رشته برنامه درسی یا برنامه ریزی درسی تلاش های گوناگونی در دنیا صورت می گیرد. در ایران نیز دکتر کورش فتحی واجارگاه عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی در زمستان ۱۳۸۶ کتابی با عنوان" برنامه درسی به سوی هویت های جدید" را تدوین کرده است. در این کتاب مولف ابتدا با استناد به منابع و آراء صاحب نظران رشته استدلال کرده است که عنوان رشته برنامه ریزی درسی امروزه باید به برنامه درسی تغییر یابد. در ادامه نیز موضوعات یا مباحثی که رشته برنامه درسی باید مورد مطالعه قرار دهد، را شناسایی و ارائه کرده است. هویت های جدیدی که در این کتاب برای رشته برنامه درسی شناسایی شده است، عبارتند از:

۱) هویت سیاسی. برای معرفی این هویت از آراء افرادی چون پائولو فریره، مایکل اپل، هنری ژیرو، پیتر مک لارن و جسی گود من استفاده شده است.

۲) هویت فیمینیستی.  برای معرفی این هویت از آراء افرادی نظیر  نل نودینگز، مادلین گرامت، ژانت میلر، پاگانو و الس ورث استفاده شده است.

۳)هویت اتوبیوگرافیک. برای معرفی این هویت از آراء افرادی چون پاینار،گرامت،آیرز، دایگنو و سالویو استفاده شده است.

۴) هویت بین المللی. برای معرفی این هویت از آراء افرادی مانند پاینار و نوئل گاف استفاده شده است.

۵)هویت هنری / زیبا شناختی.برای معرفی این هویت از آراء افرادی چون آیزنر، ماکسین گرین، روزاریو، والانس و  بی یر استفاده شده است.

۶)هویت پدیدار شناختی. برای معرفی این هویت از آراء افرادی نظیر هیوبنر، تد آئوکی، ون منن و  جی اسمیت استفاده شده است.

۷) هویت پست مدرن. برای معرفی این هویت از آراء افرادی چون تابمن، گوتیر، ویلیام دال و سونگ هو استفاده شده است.

 در مجموع هدف این کتاب ارائه تصویری از گستره بسط یافته این رشته علمی نسبت به سه مقوله متداول طراحی، اجرا و ارزشیابی است. مطالعه این کتاب می تواند به برخی از سوالات علاقمندان و دانشجویان  رشته برنامه ریزی درسی پاسخ دهد و یا سوالات جدید تری را برای آنها مطرح سازد.